Teröre karşı elbirliğiyle mücadele etmeliyiz.

Ne yapmam, nasıl hissetmem gerektiğini bilemediğim günlerdeyim. Sanıyorum siz de öylesinizdir. Yitip gitmiş evlatları, hayattan koparılmış gencecik çocukları, onların umutlarını, annelerini düşündükçe üzüntüden nefesim kesiliyor. Kalabalık bir yere gittiğimde endişeleniyorum.

Ama bir yandan da aklı selim kişiler korkmamamız gerektiğini, terörün amacının tam da bizi korkutup sindirmek olduğunu söylüyor. Onlara da hak veriyorum.

Soner Yalçın'ın şu yazısı çok aklımın karmakarışık olduğu günlerde bana umut oldu.Yazının tümünü okuyun lütfen ama kısa bir bölümünü de kopyalıyorum:

"PKK tarihinin en büyük hatasını yaptı; IŞİD oldu. Artık psikolojik savaş üstünlüğünü kaybetti.
Başta Kürtler olmak üzere halk sokağa çıkıp “terörü lanetlemezse” bu kör terör sürüp gider.
Teröre karşı elbirliğiyle mücadele etmeliyiz."

Ben kendi küçük blogumda terörü lanetliyorum. Masum, sivil insanları patlatarak öldürmenin hiç bir açıklaması, mazereti olamaz. Hiç bir lanet olası fikir, ideoloji böyle bir vahşeti kabul edemez.

Yazımı Soner Yalçın'ın şu yazısı ile bitiriyorum.

Bir sonraki yazım bir dedikodu yazısı olacak ama sık sık terörle ilgili de yazacağım. Unutmayacağım, unutturmayacağım. O ellerindeki kanı saklayamayacaklar!