Duru beni kimseyle paylaşamıyor.Daha küçükken yolda çocukları sevmemden rahatsız olurdu.Bir keresinde havuzdan çıkmışız arkadaşlarla sohbet ediyoruz arkadaşımın küçük kızı çok tatlı bir hareket yaptı, eğildim öpmek için ama dudaklarım bebeğin yanağına değemedi.Çünkü Duru tam o saniyede elini dudaklarımla yanak arasına sokmuş.Ben sonuçta Duru'nun elini öpmüş oldum:))
Yemek yediğimiz yerlerde diğer masalardaki çocuklara baktığımda kaş göz yapıyor ya da başımı başka yöne çeviriyor, yere düşen bir çocuğu kaldırmaya gitsem arkamdan "kaldırma" diye bağırıyor, çocuk parklarında kaydırak merdivenlerinde başka çocukları sırtından destekleyecek olsam elleme diye işaret ediyor:)) Bu hali beni çok güldürüyor ve itiraf edeyim bu denli kıskanılmak çok da hoşuma gidiyor.Çocukluk kadar masum, o kadar gerçek bir hal ki hislerini saklamayı bile beceremiyorlar.
Bu fotoğrafta da Gül Ablamın doğumgünü kutlaması için toplanmıştık.O güne ait çok daha güzel fotoğraflarımız var aslında ama bu foto çok hoşuma gidiyor.Fotoğraf çekimi için Defne'nin bana sımsıkı sarılması bizim kızı rahatsız etmiş, Gül Ablam Duru rahatlasın diye Defne'yi beni bırakması için ikna etmeye çalışıyor, Defne Duru'nun kıskanmasından çok hoşlanmış daha da sıkı sarılıyor,ben de tüm bu karmaşaya aldırmadan poz verme derdinde kameraya bakıyorum:)
Bu çocuk hallerinin geçip gittiği günler geldiğinde bu satırlara bakıp hatırlamak istiyorum.Bu masum, bu saf halini sonsuza dek koruyabilsek keşke!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder