İftar daveti ve kötü bir haber

Cumartesi akşamı arkadaşlarımızla beraber iftar yaptık.Duru arkadaşlarıyla buluşacağı için bizden daha heyecanlıydı.İftar davetinin olduğu otele biraz erken gittik spor merkezinin üyeliğiyle ilgili bilgi almak istiyorduk.{Aldık, deli pahalı}O sırada cep telefonuma çok yakın bir arkadaşımın babasının vefat ettiği ile ilgili bir mesaj geldi.

Eczacı odasının en sık gelen mesajı ölüm mesajları.Filanın babası, falanın abisi, falanın kendisi öldü şeklindeki mesajlar genelde tanımadığım uzak insanlarla ilgili oluyor ve sadece "Allah rahmet eylesin" diyip üzülüyordum.Oysa tanıdığım , bildiğim birinin ölümünün mesajı şok ediciydi.

Diğer arkadaşlarımızın tadını kaçırmamak adına iftarımızı yaptık.Biraz oturup çay içtik, çocuklar oynadılar sonra arkadaşımı aradım telefona bir akrabası cevap verdi.Konuşamayacak kötüydü, elbette.Eve gitmemeye karar verdik.

Akşamı herşeye rağmen güzel hatırlıyorum.Çocuklar çok eğlendi, biz kadınlar bol bol sohbet ettik.Bir ara grubun en küçük çocuğunun annesi ile babası biraz oturup dinlensinler diye tüm çocukları toplayıp otelin bahçesinde gezmeye çıkardım.Elimi tutma kavgası dışında bir sorun çıkarmadılar.Arada küçük çocuğu olan anne babalara nefes aldırmak iyi oluyor.Bana yapıldığında çok minnet duyuyordum.Çocuğun yürümeye başladığı yaştan yaklaşık üç yaşına kadar felaket bir dönem var.Ne yediğinden bir şey anlıyorsun, ne konuştuğundan.Her an bir yerlere koşturuyor, dur kızım , aman kızım demekten helak oluyorsun.Birazcık çocuğu düşünmeden normal insanlar gibi sosyalleşebilmek insana yaşadığını hissettiriyor.

O gece eve geldiğimizde saat 23:30 olmuştu, hemen hazırlanıp yattık.Ama gece hiç uyuyamadım.Sağa dön sola dön baktım olacak gibi değil kalkıp kitap okumaya başladım.01:00- 03:00 arası kitap okudum bunun dışındaki saatlerde hep düşüncelerle boğuşuyordum.Neler yapacağım, cenaze evine ne yemek hazırlayayım, ne zaman göndereyim gibi sorularla saat 5:10 'a kadar yatakta dönüp durdum.Arkadaşım et yemez, genelde de lahmacun gönderilir acaba aç kalır mı , zeytinyağlı bir yemek yapsam mı,ev halkına da güveç mi yapsam, yoksa klasikten şaşmadan lahmacun mu yollasam diye düşüne düşüne sabah oldu.Ben yemek götürmesem aç kalacaklar sanki.Kızın kocaman bir ailesi, bir sürü arkadaşı var, anne babasının arkadaşları, komşuları ama ne yiyecekler derdi beni sabaha kadar düşündürttü.Delilik böyle bir şey işte sayın okur:)

Pazar günü haftalık market alışverişimizi yaptık, Duru'yu biraz gezdirdik sonra iş yerinden bir arkadaşımı da evinden alıp cenaze evine gittik.Duru babasıyla aşağıda bekledi."Sen gelme cenaze evine çocuklar gelmez" dediğimde çok ağladı."Kızım çok ağlıyorlardır" dediğimde "ağlasınlar bana ne ki?" diyerek beni güldürse de ikna etmeyi başaramadı.

Yarım saat oturup kalktık.Yarın öğlen ve Salı akşam da gitmeyi istiyorum , bakalım.Yarın akşam kayınvalidemleri iftara davet ettiğim için gidemeyeceğim.Bitirmeden iftar menümü de yazayım ; tarhana çorbası,kuru köfte, bulgur pilavı, çoban salata, yoğurtlu,havuçlu salata,patlıcan salatası ve sütlaç.

Bu aralar kızımla saçımızı aynı model yapma hevesindeyiz.Onun azıcık saçıyla biraz zor olsa da küçücük örgüler, minicik topuzlarla idare ediyoruz.Aşağıdaki fotoğrafda da topuzlarımıza dikkat ;)