Cuma!

{Bu fotoğrafta banyodan çıkmıştım ve kendimi bir kutlamanın ortasında buldum.Bu sebeple göz makyajım akmış, panda halimle karşınızdayım!}

Bir hafta daha bitti! Bu haftanın önemli olayı aldığımız eğitimdi.Konu mesleğime ve iş hayatıma çok uzaktı aslında.Çok sıkıcı olmasından korkuyordum. Ama eğitmeni çok sevdim.İşinin ehliydi ve sorulan tüm sorulara cevap verdi.Saçma bir soru sorulduğunda cevaplarken soranı aşağılamaya çalışmadı mesela.İçten ve güven uyandıran biriydi.Sıkıcı bir konuyu bile ilgi çekici kılmayı başardı.

İnsan faktörü bu kadar önemli işte.İçten ve samimi bir insanın başaramayacağı hiç bir şey yok.Samimiyetsizlik o kadar belli ediyor ki kendini.İnsanların hücrelerinden sızıyor sanki.

İnsanların hissettiği, düşündüğü hemen her şey yüzlerine, hareketlerine yansıyor.Dedikoducu bir kadını bakışlarından, sinsi bir adamı gülüşünden, çıkarcı bir tipi iki cümlesinden tanıyabiliyorum.Belki bu yaşla gelen bir şey ama şimdilerde samimiyeti hissedebiliyorum.Bu düşünce her zaman şu sözleri hatırlatır bana:

Sözlerinize dikkat edin, düşüncelerinize dönüşür;
Düşüncelerinize dikkat edin, duygularınıza dönüşür;
Duygularınıza dikkat edin, davranışlarınıza dönüşür;
Davranışlarınıza dikkat edin, alışkanlıklarınıza dönüşür;
Alışkanlıklarınıza dikkat edin, değerlerinize dönüşür;
Değerlerinize dikkat edin, karakterinize dönüşür;
Karakterinize dikkat edin, kaderinize dönüşür.

Çocukken hayat daha karmaşık, gizemli ve zordu.Yalan söylendiğini anlamazdım, hiç olmayacak insanlarla arkadaş oldum.İyi arkadaşlarım olduysa {Çınar'ım gibi} tamamen şans! Güvendiğim, sevdiğim insanlar beni çok üzdü, çok şaşırttı ama bunların hepsi sayesinde bugün olduğum insanım.Bu yüzden yaşanan hiç bir şeyden pişman değilim.

Nereden nereye geldik! Bu hafta iki kitap bitirdim {birini çok sevdim birini zorla okudum}, uzun süredir gitmediğimiz bir parka gittik.Kızımla birlikte harika bir kek yaptık.Bir kısmını da muffin olarak pişirdim.Çok bereketli bir kek oluyor ve kocam da bayılıyor.İçine eklenen pudinge göre tadının, renginin değişmesi de cabası! Tarif buradan :

Bir arkadaşım keki kalıba dökmeden içine susam serpmemi önerdi.Hem kek yapışmıyor hem de kekin dışında minik susamlar oluyor.

Bu keki yapma sebebim de bir akşam önce Murat'ın Duru'ya mahsuscuktan doğum günü yapma sözüydü.O gün çok yoğun çalıştığı ve şehir dışında olduğu için doğumgünü pastasını unutursa kızım babasına küsmesin, mum üfleyemedi diye üzülmesin istedim.Pasta aklıma akşam geldiği için o saatten sonra unuttuysa almakla uğraşmasın diye Murat'a hatırlatmak da istemedim.Keki yaparken Duru'yu hazırlamak için de şöyle dedim:

-Kızım kapıyı açtığında "baba bana pasta aldın mı?" diye sor "almadım, tühhh" derse tatatatam der kekimizi gösterirsin.

Murat'ın pastayı unutacağından o kadar eminim.Ama meğerse Duru hanım gün içinde babasını iki kez arayıp pastayı hatırlatmış:) Kızım kapıyı açıp pasta aldın mı diye sorduğunda Murat "aldıım" demesin mi:) Duru başladı "pastayı almış" diye ağlamaya:))) Çocuğu öyle bir hazırlamışım ki:))

Murat da şaşırdı:)) Neyse ki kızı sakinleştirip mum üfleme aşamasına geçebildik:

Yarın da yine sinemaya gitmeyi planlıyoruz.Ama bu kez anne kız başbaşa olmak istiyorum.Bakalım.

Haftasonuna dair tek planımız bu! Yaşasın plansızlık ! {desem de inanma}

Sizin için yine sevdiğim internet sayfalarından bir derleme yaptım.

Tüm zamanların en şirin DIY projeleri.

Organizasyon konusunda yardımcı olacak bilgiler.

Ara sıra bizim gazetelerimizde de özgün, farklı, heyecan verici, bir yerden apartılmamış, öğretici ve yanısıra çok eğlenceli yazılar olabiliyor.Mesela bu yazı.Bayıldım!

Biz yine kocamla yeni bir ev arıyoruz ve ben yine yeni ev dekorasyonu konusunda heyecanlanıyorum.Bu tabakları bu halleriyle çok sevdim.

Herkes iyi tatiller! Sevdiklerinizle mutlu, sağlıklı, huzurlu, bol dinlenmeli ve daha bol gezmeli bir iki gün geçirmenizi dilerim.Çok yiyin ama kilo almayın, çok gezin ama yorulmayın:)