İç hesaplaşma

Bugünlerde benim açımdan işler biraz karışık aslında.Hayatın rutininden şikayet edip sonrasında da olagelen en ufak değişiklikte altüst oluyorum! Herşey yolundayken "sağlık olsun gerisi boş" diyip ama sonra ufak tefek meselelerin aklımın bir köşesinde beni yiyip bitirmesine, modumu düşürmesine izin veriyor olmama çok kızıyorum.

Bakıcımızın maaşına zam istemesiyle başladı her şey.Ben her sene belli bir miktar artış yaparken o daha fazla bir artış talep ediyor.Sonuçta ben bir memur olarak maaşıma %3'lük bir zam alırken bakıcım çok daha yüksek bir zam alıyor.Bu zam içinde çeşitli bahaneler öne sürüyor.En son olayda da yine zam istedi ve sonuçta elbette zam yaptım.

Fotoğraflarım ortadayken bakıcımın özel hayatıyla ilgili bir şeyler yazmak istemiyorum ama sonuçta sorunun benim verdiğim parayla çözülmeyeceği kesin.Onunla konuşurken çok üzüldüm ve istediği zammı yaptım ama bu bir yıl içinde ikinci zam olmuş oldu.İlk zammı yaptığımızda altı aylık bir süre için daha fazla bir zam talep etmişti.Altı ayın sonunda biz ona zammı geri almayacağımızı ama seneye de zam yapmayacağımızı söyledik.Kabul etti.Ve işte daha bir kaç ay geçmeden bu kez ikinci zam.

Sonra kendimi kandırılmış hissettim, sonra böyle hissettiğim için kendime kızdım.Verdiğim para şu anda işe başlayan yeni bir bakıcıya vereceğim para kadar.Eskiden beri bizde çalıştığı için ben ayrıca haftada bir temizlik için başka bir hanım aldığım için belki daha az alması gerekirdi ama sonuçta bu bakıcıyı çıkarıp yenisini alsam aynı parayı paşa paşa vereceğim.E o zaman neden yıllardır benimle çalışan, sevdiğim bu kadına vermeyeyim?

Neden ilk anda böyle düşünemiyorum?

Kızım ona alışık, evin düzenini biliyor ve kesinlikle iyi niyetli bir hanım.Benim gibi samimi hisler delisi bir kadın için bu iyiniyet meselesi çok önemli.Ben iyiniyetli olmadığını düşündüğüm insanlara tahammül edemiyorum.Bir eksik olduğunda niyetinden emin olduğum için gülüp geçebiliyorum.

Sonra Duru'nun okul meselesi takılıyor aklıma.Seneye kreşe başlayacak.Hangi okula vermeliyim acaba? Muhtemelen iş yerinden arkadaşlarımın verdiği okula vereceğim.Ama aklım da karışıyor çünkü gönlümden geçen bir devlet okulunun anaokuluna göndermek.Okula yarım gün gitse daha iyi olur gibi geliyor bana.Daha beş yaşında neden bütün gün evinden uzak olsun ki? Ama iş arkadaşlarımın çocuklarının 3,5 yaşından beri kreşe giden çocukları da beni kızımla ilgili yanlış mı yapıyorum acaba stresine sokuyor.Acaba okula göndermekte geç mi kalıyorum?

İki sene sonra anaokuluna vereceğiz malum.Kızımı ilkokula göndereceğim okulun anaokuluna vermeye karar verdim.Böylece 1. sınıf uyumunda daha rahat oluruz diye düşündüm.Aynı çocuklarla beraber 1. sınıfa geçerse çevre tanıdık olursa daha kolay olur onun için.İki farklı zamanda iki ayrı okula alışmakla uğraşmaz.Dolayısıyla da benim bu seneden ilkokul öğretmeni araştırmaya başlamam gerekiyor.Haha olay nasıl bu hale geldi anlamadım ama daha dün doğan kızıma ilkokul öğretmeni araştırıyorum sayın okur.#zalimsinzaman

Bu noktada da bu konuyu stres yapacak kadar çok düşünüyor olmama kızıyorum.Bir şekilde her şey yoluna girecektir.İş yerinde Duru ile yaşıt çocuğu olan arkadaşlarım var sonuçta.Hep beraber bir yol çizeriz.Bakalım:)

Ve sonuçta her şeyin ötesinde bugün CUMA! Kocaman bir haftasonu bizi bekliyor:)Biz bu haftasonu G.Antep'e gitmeyi planlıyorduk.Orada yaşayan arkadaşlarımızla buluşup hayvanat bahçesini gezecek bol bol yemek yiyecektik.Ama haftasonu yağışlı göründüğü için bu planımızı erteledik.Bu haftasonu için de yeni bir plan yapmadık.Tek planımız pazar günü Sütişe kahvaltıya gitmek.Bu kez başbaşa gideceğiz muhtemelen.

İşte böyle.Herkese süper eğlenceli, sağlıklı ve mutlu bir haftasonu diliyorum.Her daim bir çocuğun kaydıraktan kayarken hissettiği gibi mutlu ve gamsız hissedelim.