{Öncelikle belirteyim bu yazı klasik bir anneler günü yazısı olarak planlanmadı, laf nereye gider henüz bilemiyorum gerçi.}
Bu pazar anneler günü.Kayınvalideme ve anneme hediye aldım.Duru da babasıyla benden gizli bir hediye almış bana.Bugün bir sendika da tüm kadınlara gül dağıttı.Ve elbette yılın bu gününe özel her zamanki gözlerimizi yaşartan, bizi düğüm düğüm eden reklam filmleri de gösterime girdi.Mesela ben bu videoda çok ağladım:)
Anneler günü eskiden daha naif, daha sade bir gündü.Son dönemde aldığı şekil benim hiç hoşuma gitmiyor.Neden bir sendika tüm kadınlara gül dağıtıyor mesela?
Ve neden herkes birbirinin anneler günün kutlar oldu? Ya neden bir arkadaşım, komşum ne bileyim işyerindeki bir memur benim anneler günümü kutluyor? Ya da ben neden bir sürü kişiyi arayıp bu özel! günlerini tebrik etmeliyim?
Herkes kendi annesinin anneler gününü kutlasa ama sadece kutlasa olmaz mı? Ben hediye almayı çok seven biriyim ama hediye almak için bir gün belirlendiğinde çok geriliyorum.O güne yetiştiremezsem telaşı ile kimi zaman içime sinmeyen bir şeyler alıyorum.
Anne olmayan hatta olamayan kadınların incinebileceğini neden kimse düşünmüyor? Neden herkes duygusal reklamlarda annesi olmayan, annesini kaybetmiş ya da annesinden eziyet görmüş kişiler de olabileceğini hesaba katmıyor? Gül dağıtanlar mesela her kadına gül dağıttı.Her kadın anne mi? Anne olmak zorunda mı? Bu da bir tür toplum baskısı işte.Eşinden ayrılmış, hiç evlenmemiş bir sürü arkadaşım var her anneler gününde geriliyorlar.Ne gerek var?
Anneler günü neden evimizden çıkıp iş yerlerimize kadar girdi?
Duru yokken -ve olmuyorken- ben anneler günü reklamlarında çok ağlardım.Normalde ağlayacak kadar çok üzülmüyordum ama anneler günü geldi mi tam bir işkence oluyordu.Bu reklamlar benim hayatımda bir baskıydı resmen.Komşular, arkadaşlar, "sendikalar" yetmezmiş gibi:)
Bu da tıpkı #kardeşşart hashtagi gibi beni çok geren bir konu.Ya arkadaş olmuyor olmuyor ne yapalım:) Ya da herkes iki çocuğa bakabilecek maddi güce sahip mi? Ya da o sabrı yok belki.
İkinci çocuğu patlatan hemen başlıyor "ay kardeşlik şöyle güzel, böyle harika, ay kardeş şart". Ya tamam sen öyle düşünmüşsün yapmışsın harika madem kardeş şart ve iki tane daha yap hatta.Ama bunu bana bir tür eksiklikmiş gibi yansıtma.Şart ne demek ya!
Sonra mesela evlenen herkesin çocuğu olması gerekiyor mu? İstememek neden normal karşılanmıyor.Çocuk istememek, sevmemek neden olağandışı bulunuyor?
Duru benim hayatımın anlamı ve onu çok seviyorum.Sevdiğim kadar çok da sorumluluğunu hissediyorum.Onu bırakıp yapamadığım bir sürü şey var, hayatımı kendi isteğimle kısıtlamış durumdayım.Aklıma estiği gibi yaşamıyorum çok basit şeyler mesela evde yemek olmaması bile bizim için bir çılgınlık:))
Hayatımda kendimden başka birinin daha sorumluluğu üzerimde.Eğitiminde, toplum içindeki hareketlerinde, sevilip sevilmeyeceğinde belki mutlu olup olmayacağında, ilerde yaşayacağı sağlık problemlerinde hatta basıl bir hayatı olacağında çok ciddi bir etkim olacağını bilerek yaşıyorum ben.Herkes bu sorumluluğu istemek zorunda mı?
Hayatta mutluluk sadece çocukla, aileyle olmaz ki! Mutluluk içimizde, kendimizde. Önce kendimizi sevmeli ve kendimiz için yaşamalıyız. Mutluluğu şarta şurta hele bir başka varlığa bağlamamalıyız.Mesela Duru ilerde evlenip çok uzak bir yere taşınsa ve ben onu çok seyrek görsem bu benim hayatımı mutsuz geçirmeme sebep olmalı mı? Olmamalı.Çünkü o hayat, o an, o saniye bir daha geri gelmeyecek.
İşte bu yüzden ben anneler gününüzü kutlamıyorum.Ve yine bu yüzden Duru ile çekilmiş anne öykücünün bir fotoğrafı da yok.Sadece ben varım! Tek bir hayatı olan sadece bir kadın olarak ben!
Herkese mutlu haftasonları, aşk, sevgi, bol para ve huzur diliyorum.
4 yorum:
Anneler gununden ben de hic hoslanmiyorum. Babalar hunu de oyle ama onda bu kadar tantana kopmuyor. Burada gorsen, sevgililer gunu biter bitmez anneler gunu reklamlari basladi. Ortaokulda cok sevdigim bir arkadasim annesini kaybettiginde batmaya baslamisti bana bu gun. Onun ne kadar uzuldugunu gordukce uzuluyordum. Cocuklarim olunca iyice sinir olmaya basladim. Annesi yaninda/hayatta olmayan bir suru cocuk var, onlari bu derece olumsuz etkilemeye, surekli kafalarina bunu kakmaya kimin hakki var. Bu gun hic yokmus gibi davranmak istiyorum o yuzden. Kimse benim anneler gunumu kutlamasin cocuklarim bile, ben de kimseninkini kutlamayayim anneminkini bile diyorum ama tabi annem boyle dusunmuyor:) Sana da guzel haftasonlari:)
Insan neden kayinvalidesinin anneler gununu kutlar ki yaaa ??? Ben en cok buna taktim bu yil. Ve hayir kayin annecigimin :p anneler gunusunu kutlamiyorum. :))) Utanmasam " Sen benim annem filan diiiilsin ! " diye cemkiricem :))))
Kardes guzel , fakat sart degil bence. Dedigin gibi insanin mutlu olmasi icin sarta surta gerek yok. Kendimizi seversek gayet mutlu olabiliriz. Zaten kendimizi sevmiyorsak neye sahip olursak olalim mutlu olamayiz.
Öncelikle geçmiş anneler gününü kutlarım... Bu kötü espriden sonra bende bu sene farkettim ki çoğunlukla kadınlar birbirlerinin anneler gününü kutluyor. Ve anne gibi olmayan hiç kimsenin gününü bende kutlamıyorum.Hani çocuk-anne arasında değil durum. Birde satırların arasına sıkışan ama benimde canımı acıtan şey ikinci çocuk meselesi. Bende çok istememe rağmen ikinci kez anne olamıyorum ne yazık ki ve bu üzüntüyle uğraşırken bana sanki ben isteyip te yapmıyormuşum gibi ikinci çocuk aklı vermelerine dayanamıyorum. Tam zamanı gelmiş, kardeşsiz olmazmış... Üreme hayatımıza bile karışan bir güruh var. Bir başkasının hayatına karışma suç sayılmalı bence.
her anneler günü bu sene hediye almak/aramak zorunda hissetmeyeceğim kendimi diyorum ama mahalle baskısı öyle kuvvetli ki yine bir şeyler yapma ihtiyacı hissediyorum. bu sefer bir kaç gün öncesinden annem ve kvalidem için güzel bir jest ayarladım, son dk telaşı yaşamadım. tamam belki para tuzağı vs ama annelerin sürpriz karşısındaki mutluluğu değer bence :)
şu kardeşşart meselesi beni çok üzüyor mesela. tek çocuğum ve kim bilir neler kaçırdım şu hayatta diyorum. yani aynı kişilere anne baba dediğin, aynı karında büyüdüğün birini sevmek nasıldır acaba.. çok şükür kardeşim gibi diyeceğim kişiler oldu etrafımda ama yok kardeş gibi değil. çocuklarımı görünce anlıyorum kardeşlik başka bir şeymiş. neyse ağlamadan bitireyim ben :)
Yorum Gönder